Συνεχής προβληματισμός ενός σχολείου, όπως η Εκπαιδευτική Αναγέννηση, είναι αν πραγματικά προετοιμάζει τους μαθητές του επαρκώς για τις μεγάλες προκλήσεις της ζωής και αν δίνει ασφαλή εργαλεία υπέρβασης των κινδύνων που αυτή κρύβει.
Στο πλαίσιο αυτό, το μόνο σίγουρο υπερόπλο με το οποίο μπορούν να εξοπλιστούν οι μαθητές μας είναι η διαρκώς ενισχυόμενη κριτική τους ικανότητα. Το ακόνι πάνω στο οποίο ακονίζεται η κριτική τους σκέψη είναι η κλασική-ανθρωπιστική παιδεία που διαχρονικά δίνει απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Ειδικά σήμερα, μπροστά στον κίνδυνο της περιπλάνησης και παραπλάνησης των νέων μέσα στον ψηφιακό κυβερνοχώρο όπου τα πάντα μοιάζουν δελεαστικά κι αληθινά, είναι πολύ σημαντικό ο νέος να γνωρίζει ότι αυτός ο εντυπωσιακά προκλητικός χώρος δεν είναι πάντοτε και πραγματικός.
Η «αλληγορία του σπηλαίου» στο έργο του Πλάτωνα «Πολιτεία» με τρόπο μεταφορικό περιγράφει τους ανθρώπους ως δεσμώτες σ’ έναν κόσμο σκοτεινό που δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια.
Το μήνυμα αυτής της σκέψης του Πλάτωνα επιχείρησαν να ενσαρκώσουν οι μαθητές και μαθήτριες του πεδίου ανθρωπιστικών σπουδών της Β’ και Γ´ Λυκείου του σχολείου μας με την δραματοποιημένη απόδοση αυτού του αποσπάσματος της πλατωνικής σκέψης. Υπό την καθοδήγηση του Ιστορικού-Φιλολόγου κ. Β. Λυμπερόπουλου και την ηθική υποστήριξη των διδασκουσών Φιλοσοφίας φιλολόγων κ. Β. Καφαλά και Α. Κουρδή, το εγχείρημα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Χάρη στους μαθητές μας η φιλοσοφική ενατένιση του Πλάτωνα διασταυρώθηκε με τον ποιητικό οίστρο του Κ. Καβάφη και γέννησε πλούσιο προβληματισμό για τον σύγχρονο κόσμο και τη θέση που κατέχουμε ή θα θέλαμε να κατέχουμε μέσα σ’ αυτόν.
