Αφήνοντας πίσω τους τον λιγοστό ήλιο του Φεβρουαρίου, με το εισιτήριο στο χέρι, οι μαθητές της Γ’ Δημοτικού πραγματοποίησαν την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018, ένα ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία.
Κυκλάδες, Σύρος, Κέρος, Μήλος, Κέα Θήρα… Η γραμμή που ταξίδεψαν οι μαθητές περνούσε από όλα τα νησιά και δεν είχε άγονα μέρη.
Φτάνοντας στον επιβλητικό χώρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου μια διαφορετική μπάντα υποδέχτηκε τους μαθητές και τις μαθήτριες. Αρπιστές, αυλητές και ειδώλια σε σχήμα βιολιού, παρατεταγμένα, γέμιζαν με μουσική τους διαδρόμους της αρχαίας ιστορίας. Κι από απέναντι, στην άλλη προθήκη σιγοτραγουδούσε η παράξενη χορωδία των υπόλοιπων μαρμάρινων κυκλαδικών ειδωλίων.
Πιο κάτω, πάνω στα τηγανόσχημα αγγεία κύματα θεριά στροβιλίζονταν. Έφυγαν γρήγορα για να μην παρασυρθούν και σκαρφάλωσαν ως τον επάνω όροφο του Μουσείου.
Οι μαθητές ξαφνιάστηκαν που συνάντησαν «Αντιλόπες», «Πυγμάχους» και ανοιξιάτικες τοιχογραφίες. Κάτω από την ηφαιστειακή στάχτη της Σαντορίνης, χαμένες χιλιάδες χρόνια, κρύβονταν εκεί οι τοιχισμένες φωτογραφίες της κυκλαδικής γης.
Και τότε ο χρόνος προχώρησε. Με το ίδιο εισιτήριο οι μαθητές φόρεσαν μάσκες από καθαρό χρυσάφι! Μυκήνες… «Εδώ, οι άνθρωποι δεν αστειεύονται», συμφώνησαν όλοι. Αφού απομακρύνθηκαν από τα γλέντια και τις μουσικές συνάντησαν τον Ηρακλή. Με πρόσωπα σκληρά και αγριεμένα βάδισαν θαυμάζοντας σπαθιά, μαχαίρια, δόρατα, ασπίδες οκτάσχημες, και ξαφνικά μπροστά έπαιζε ένας αρχαίος κινηματογράφος! Κυνηγοί, δίχτυα, ταύροι, παγίδες αποτυπώνονταν σφυρηλατημένοι πάνω στο μυκηναϊκό κύπελλο του Βαφειού.
Θαμπωμένοι από το χρυσό, το ασήμι και τον σκουριασμένο χαλκό, τον πρασινωπό, οι μαθητές γύρισαν πέντε χιλιάδες χρόνια μετά! Το ημερολόγια έδειχνε είκοσι μία Φεβρουαρίου δύο χιλιάδες δεκαοκτώ.
